بخشی از نوری که به اجسام برخورد می کند، بر اثر انعکاس از سطح جسم برمیگردد و این کلا یک قابلیت و ویژگی است که با به واسطه ی آن می توانیم اجسام را ببینیم. درباره ی هولوگرام نیز همین موضوع صدق می کند، چون نور به سطح جسم برخورد می کند و صفحه ی فیلمی که هولوگرام را بر روی آن تولید کرده اند روشن می گردد.
به طور کلی می توانیم ادعا کنیم که هولوگرام ها را از یک الگوی تداخلی می سازند. این الگوی تداخلی یک الگوی میکروسکوپی است که نقاط روشن و تیره ی خاصی دارد. در واقع این الگو وقتی مجددا تحت تاثیر نوردهی قرار بگیرد، یک تصویر سه بعدی را از شی انعکاس می دهد. نهایتا انتقال الگوی تداخل بر روی یک فیلم، باعث می شود تا یک هولوگرام برجسته به وجود بیاید.
حالا می خواهیم این پدیده را به گونه ای ملموس تر برایتان بیان کنیم. تصور کنید که دو سنگ ریزه را داخل یک حوضچه ی آبی می اندازیم. طبیعتا وقتی این سنگ ریزه ها با سطح آب برخورد می کنند، به مراتب بر اثر این برخورد، امواجی نیز به وجود می آیند. یعنی هر سنگریزه، موج خودش را تولید می کند. حالا طی تداخل این دو موج با یکدیگر، وقتی یک موج بیشینه یعنی قله ی موج، با یک موج بیشینه تری برخورد کند، یک برخورد سازنده شکل میگیرد و طبیعتا نتیجه ی نهایی، یک موج بزرگ و بلند خواهد بود.
اما وقتی یک موج کمینه و دارای قعر، با یک موج کمینه تری برخورد می کند، طبیعتا موجی با عمق بسیار کم تولید می شود. این تاثیر را تاثیر مخرب می نامند. اما وقتی دو موج کمینه و بیشینه با یکدیگر برخورد کنند، دو موج اثر یکدیگر را از بین برده و نهایتا یک سطح مسطح را ایجاد می نمایند. این اثرات باعث می شوند تا الگوهای تداخلی ایجاد شوند. که اساس کار تولید هولوگرام نیز بر اساس همین قابلیت انجام خواهد شد.
البته که پیشرفت تکنولوژی تولید هولوگرام به حدی بوده که امروزه سیستم های کامپیوتری مدرن با استفاده از نرم افزار و سخت افزار و ابزار میکرولیتوگرافی، دست تولید هولوگرام هایی می زنند که در ظرافت و دقت رقیبی ندارند و هیچ گونه قابلیت کپی برداری از این محصولات نیز امکان پذیر نیست.